Θα ξεκινήσω με κάτι που με έχει μπερδέψει... Κάποιες φορές, όταν κάνω λάθη στα μαθήματα και η μαμά προσπαθεί να μου εξηγήσει κάτι που δεν καταλαβαίνω και συνεχίζω να μην το καταλαβαίνω μου λέει “Μα είσαι βλάκας παιδί μου;Δεν καταλαβαίνεις;” Άλλες φορές όταν πάρω καλό βαθμό όλο καμάρι λέει “μα τι έξυπνο παιδί που είσαι!”
Τελικά είμαι βλάκας ή έξυπνη;;;Έχω μπερδευτεί....
Η αλήθεια όμως είναι ότι έχω κρατήσει το “βλάκας”. Προχθές δεν μπορούσα να μάθω ιστορία, δεν προλάβαινα να διαβάσω όλα τα μαθήματα. Μάλλον είμαι χαζή γι'αυτό δεν προλάβαινα, γι'αυτό δεν τα “πιάνω” εύκολα, δεν τα ....κατανοώ ντε!
Αγαπητοί μεγάλοι, όταν βλέπετε να κάνουμε λάθη εμείς τα παιδιά, να μην απαντάμε ίσως όπως περιμένετε, μην νευριάζετε, όσο κι αν βιάζεστε και εμείς αργούμε περισσότερο από όσο θα θέλατε, (γιατί νομίζω “ο χρόνος σας” παίζει μεγάλο ρόλο στο αν είστε υπομονετικοί μαζί μας ή όχι) και κυρίως, μη μας χαρακτηρίζετε π.χ. βλάκες, χαζούς, ανίδεους κλπ.
Μένουν στο μυαλό μας αυτά τα άσχημα και λιγότερο τα καλά που μας λέτε και πιστεύουμε ότι πραγματικά είμαστε χαζοί αφού το λέτε εσείς οι μεγάλοι που “όλα τα ξέρετε”.
Θα μπορούσατε ίσως να μας πείτε:
“Τι σε δυσκολεύει και δεν το καταλαβαίνεις; Ας προσπαθήσουμε ξανά, δεν πειράζει!” ή ίσως:
“Είναι πράγματι δύσκολο αυτό αλλά το “έχεις”, λίγη ακόμη προσπάθεια και θα το καταφέρεις!” ή ίσως:
“Μήπως να κάνεις ένα διάλειμμα ώστε επιστρέφοντας να είσαι πιο συγκεντρωμένη;” ή ίσως:
“Μα είσαι πανέξυπνη, μήπως εγώ δεν το εξηγώ σωστά και δεν το καταλαβαίνεις;;” (τι;το παράκανα;).
Λοιπόν, ευχαριστώ που με ακούσατε. Ελπίζω να σας βοήθησα σε κάτι ώστε να βοηθήσετε κι εσείς εμάς! Γεια σας!