Έξαλλη βηματίζω πάνω κάτω στην αποβάθρα νιώθοντας σφίξιμο στο στομάχι. Ξαφνικά σταματάω (στο τσακ γλιτώνω τη μετωπική με τον κύριο απέναντι μου) και αποφασίζω να εισβάλλω στα...άδυτα του εγκεφάλου μου και να κάνω έναν μικρό έλεγχο γιατί έχει αρχίσει να στέλνει λάθος μηνύματα... αγχωτικά!
-Παίρνω αργές, βαθιές ανάσες,
-φαντάζομαι ότι είμαι κάπου αλλού, ήρεμα, ίσως στη θάλασσα που τόσο αγαπώ, (εξάλλου το μπλε χρώμα σχετίζεται με την αίσθηση ηρεμίας και την ανακούφιση από το στρες),
-αυτοσυγκεντρώνομαι και..."μου μιλάω" (εσωτερικά πάντα, είπαμε φλερτάρω με το άγχος μη φλερτάρω και με την τρέλα!):
- Θα αλλάξει κάτι αν αγχωθείς, αν θυμώσεις; Θα βοηθήσει αυτό να φτάσεις έγκαιρα;
- Θα υπάρξουν τόσο άσχημες και μη ανασταλτικές συνέπειες;
- Αλλά ακόμη κι αν υπάρξουν, θα είναι το τέλος του κόσμου;
- Αποστασιοποιήσου, μην εστιάζεις στο άγχος, στο θυμό. Εστίασε στη ρύθμιση της αναπνοής σου και στο να μείνεις ήρεμη.
- Εστίασε στο τώρα, μην κάνεις σενάρια για αργότερα. Απόκτησε συνειδητότητα, μείνε στο εδώ και τώρα.
- Οk, στόχος επετεύχθη! Είμαι ήρεμη!
Και ξαφνικά ελεύθερη! Ελεύθερη όχι από το ρολόι και το χρόνο, εκείνα ακόμη είναι ασφυκτικά πιεστικά. Αλλά ελεύθερη να επιλέξω τη στάση μου απέναντι σε αυτή την πίεση. Και η επιλογή μου είναι "όχι άγχος, ηρεμία"! Τελικά καθυστέρησα 15΄ (το γνωστό "ακαδημαϊκό" τέταρτο) στο ραντεβού. Πήγα χαμογελαστή και ήταν ένα ειλικρινές, ήρεμο χαμόγελο! Κάθε φορά πια που αγχώνομαι, δε μένω στο άγχος. "Το άγχος τρέφει άγχος" (Deepak Chopra, super brain). Οι εξωτερικές καταστάσεις δεν αλλάζουν. Αυτό που πρέπει να αλλάξει είναι η στάση μας απέναντι σε αυτές, ο τρόπος που τις αντιμετωπίζουμε. Το άγχος φέρνει θυμό και ο θυμός γίνεται συνήθεια και ένας εύκολος, αυτόματος τρόπος αντίδρασης. Επίλεξε λοιπόν: "άγχος ή ηρεμία". Η ηρεμία σου είναι επιλογή σου! Μην επιλέξεις κάτι άλλο! Εσύ φτιάχνεις (επιλέγεις) τη ζωή που θέλεις!