Μονεμβασιά, Μονεμβάσια (για τους ντόπιους), Μονεμβασία (πιο ποιητικά), Malvazia (για τους Ενετούς), το "πετρωμένο καράβι" για τον ποιητή Γιάννη Ρίτσο (που γεννήθηκε εδώ). Κατοικήθηκε πριν 8.000 χρόνια και ποθήθηκε από πολλούς, λόγω της θέσης της κυρίως.
Δέχθηκε επιδρομές από Σλάβους, πειρατές, Άραβες, Λατίνους, Τούρκους, Βενετούς! Το φρούριο έπεσε θύμα ακόμη και του εμφυλίου πολέμου. Το όνομα της αποτελείται από δύο ονόματα: "Μόνη" και "Έμβασις" που σημαίνει μοναδική είσοδος.
Αφήνω το αυτοκίνητο έξω από την καστροπολιτεία και μπαίνω από την πύλη, τη "μοναδική είσοδο". Είναι σαν να μπαίνω σε παραμύθι, σε άλλη εποχή! Νομίζω ότι θα εμφανιστεί ο Μπαρμπαρόσα ο πειρατής, κραδαίνοντας το γιαταγάνι του! Ή (έχω κι άλλη εκδοχή, περιμένετε) ο ιππότης πάνω στο άλογο ψάχνοντας την πριγκιποπούλα, που τον περιμένει στο μπαλκονάκι πάνω από το κεφάλι μου!
Προχωράω στο πλακόστρωτο δρομάκι (φίλη μου, πρόσεξε τι παπούτσια θα βάλεις, όχι τακούνια!), το οποίο αποκαλούσαν οι βυζαντινοί "μέση οδό", οι ενετοί "φόρο", οι οθωμανοί "παζάρι"! Κάπου εδώ είναι και το σπίτι του ποιητή Γιάννη Ρίτσου. Κάνω στάσεις στα μαγαζάκια που υπάρχουν δεξιά και αριστερά. Τοπικά προϊόντα, σουβενίρ, κρέπες, καφέ και ποτό που θα απολαύσεις στις βεράντες από την έξω μεριά, πάνω από τα πέτρινα κτίσματα και τη θάλασσα που αγκαλιάζει τον βράχο κυκλικά. Όμορφα ρούχα, παπούτσια και ιδιαίτερα κοσμήματα που σε κάνουν να θέλεις να τα πάρεις όλα!
"Μη με λησμόνει"!
Ξεχωρίζω όμως, ένα από αυτά τα μαγαζάκια. Το "Μη με λησμόνει" και πάντα σταματάω κάτι να πάρω. Ένα κουκλίστικο μαγαζάκι, σαν σπηλιά, που αποπνέει κομψότητα και θετική αύρα και σε μαγνητίζει να μπεις μέσα. Η ευγενέστατη και χαμογελαστή ιδιοκτήτρια του, κα Ειρήνη, πάντα εκεί πρόθυμη να σε εξυπηρετήσει. Τα "κομμάτια" που διαθέτει, ξεχωριστά, διαλεγμένα με γούστο και φροντίδα. Ρούχα, βραχιολάκια, μαγιό, αξεσουάρ και ότι άλλο χρειαστείς για μια ξεχωριστή εμφάνιση!
Προχωρώντας βρίσκω γραφικά ταβερνάκια. Επιβάλλεται να σταματήσω στη "Ματούλα" και στον κήπο της που κρέμεται πάνω από το κάστρο και το Μυρτώο πέλαγος! Όταν πας, μην ξεχάσεις να φας λαχανοντολμάδες, γεμιστά, κατσικάκι στη γάστρα, σαϊτια, γκόγκλες, πορτοκαλόπιτα με παγωτό!
Λίγο πιο κάτω η κεντρική πλατεία του Ελκόμενου Χριστού, χτισμένη το 13ο αιώνα. Η εικόνα της σταύρωσης του Χριστού φυλάσσεται με κάμερες και πίσω από διπλό τζάμι! Κι αυτό γιατί είχε κλαπεί και επέστρεψε 32 χρόνια μετά! Ουπς, πάλι πέτυχα γάμο! Γίνονται πολλοί γάμοι εδώ γιατί είναι πραγματικά ρομαντικά και υπέροχο να ξεκινήσει η νέα σου ζωή με αυτές τις εικόνες! Έξω από την εκκλησία βρίσκεται το μεγάλο κανόνι, ωραίο σημείο για φωτογραφίες! Απέναντι υπάρχει αρχαιολογικό μουσείο που στεγάζεται σε παλιό μουσουλμανικό τέμενος.
Συνεχίζω να περπατάω και να ανακαλύπτω στενά πέτρινα δρομάκια,αψίδες, βυζαντινές εκκλησίες, καμάρες, μεσαιωνικές εικόνες! Στο τέλος του δρόμου κάθομαι για ελληνικό καφεδάκι σε ένα από τα πιο όμορφα και γραφικά καφενεία που έχω δει, με θέα το απέραντο γαλάζιο! Αφήνω την "Κάτω πόλη" και προχωράω σε ανηφορικό δρόμο, προς την "Άνω πόλη". Αρχοντικά, εκκλησίες, λιθόστρωτα δρομάκια, υπέροχη θέα! Επιπλέον, σε όλη την καστροπολιτεία βρίσκεις υπέροχους πέτρινους ξενώνες να σε φιλοξενήσουν!
Αφήνοντας το παραμυθένιο κάστρο, περπατάω στο χωριό, έξω από τον βράχο. Ουζάκι και χταπόδι στο υπέροχο λιμανάκι, παγωτό και απίθανα αμυγδαλωτά στον "Χαραμή" φυσικά! (οk, από Δευτέρα δίαιτα!)
Αν λοιπόν, θέλεις να ζήσεις το παραμύθι, έστω και για δύο μέρες, ταξίδεψε μέχρι τη Μονεμβασιά!