Ματιά καθάρια, ζωντανή
στο μπλε βυθίζεται και ευγνωμονεί!
Η σκέψη γίνεται δυνατή,
το κορμί παίρνει το χρώμα του ήλιου,
η ψυχή το χρώμα της θάλασσας
και η ανάσα το χρώμα της ευτυχίας!
Μαλακώνει η ματιά,
φεύγει η σκληράδα από την καρδιά!
Πόσο ήρεμο το πέταγμα του ονείρου
πάνω από το βυθό!
Όλα τα θαύματα του κόσμου ετούτο δεν το φτάνουν!
Στην αγκαλιά μου μέσα το μπλε και το γαλάζιο,
το πράσινο, το σμαραγδί,
όλα τα χρώματα της φύσης!
Και ξάφνου το κατάλαβα!
Δε θέλω τα πολλά, δε θέλω τα χρυσά,
θέλω τα λίγα, τα γιομάτα...
Γιομάτα από αγάπη,
γιομάτα από χρώμα!
Δε θέλω τα τα δήθεν, τα σπουδαία...
Θέλω τα ακριβά!
Ακριβά από αξία της καρδιάς,
της καρδιάς και της ματιάς!
Μπλε της θάλασσας, γαλάζιο τ'ουρανού,
σμαραγδί τ'ακρογιαλιού, πράσινο του πεύκου!
Ακριβή κορνίζα με φόντο μαγικό!
Ε ναι λοιπόν,..Σε ευχαριστώ!